Kaygı; nedeni belli olmayan, ortada hiçbir somut tehlike olmamasına karşın kişinin yaşadığı huzursuzluk, tedirginlik halidir.
Bu çok insani bir duygudur.
İnsanoğlu kabul görmek, uyum sağlamak, takdir edilmek ister.
Bu hepimizin içinde olan bir duygudur ama bazen bu isteğin sınırları öyle genişler ki sırf kabul edilmek, sırf kabul görmek için bir şeyler yapıyor hayatımızı yaşıyor oluruz.
Kendimiz gibi değil de sanki insanların görmek istediği kişi olmaya adarız hayatımızı.
Bu herhalde kendimize yapabileceğimiz en büyük kötülüklerden biridir.
Eğer sizde hayatınızın bazı noktalarında böyle olduğunuzu düşünüyorsanız hemen bir frene basın ve kendinize şunu hatırlatın, sen kimsenin seni zorladığı kişi olmak zorunda değilsin herkes seni sevmek zorunda değil herkes seni beğenmek, takdir etmek zorunda da değil sen iste, sen sev sen onayla, sen kabul et bu zaten yeter.
Başkalarının ne istediğini önemsediğiniz kadar en azından bunun kadar kendi ne istediğinizde önemseyin.
Zaten bunu yapmaya başladığınızda kaygılarınız azalacak, beklentileriniz düşecek, hayal gücünüz zincirlerinden kurtulup gerçekten sizin içinizden geldiği şekilde hareket etmeye başlayacak.
Şunu unutmayın ki sizin hata yapmaya hakkınız var, denemeye hakkınız var, yanılmaya hakkınız var, güzel şeyler yapmaya çirkin şeyler yapmaya doğru yada yanlış diye adlandırılan şeylerin hepsini yapmaya keşfetmeye, taklit etmeye, gelişmeye, gerilemeye, koşmaya, durup dinlenmeye her şeye hakkınız var.
Sanmayın ki o gördüğünüz büyük sanatçılar her zaman şaheserler yaratarak ilerlediler onlarda düştüler, kalktılar, üzüldüler, mutlu oldular, hata yaptılar, tekrar denediler, tekrar çabaladılar ve tekrar yanıldılar.
Zaten hayatın döngüsü bu şekilde düşe kalka sürekli ilerleyeceğiz. Siz de kendinize bu hakkı verin.
Bir işe başladığınızda ya yapamazsam kaygısının yolunuzda durmasına kesinlikle izin vermeyin en kötü ne olabilir ki diye düşünüp kaygılarınızdan arınıp kendi istediğiniz şekilde size en uygun olduğunu düşündüğünüz şekilde ilerlemeye çalışın.